Tereny gminy znajdowały się na terytorium starostwa zamachskiego. Pod koniec XVI w. dostało się ono w ręce twórcy ordynacji zamojskiej, kanclerza Jana Zamojskiego. Do połowy XVII w. okolica porośnięta była przez zwartą puszczę i nie zasiedlona.

Pierwsze dane spotykamy w zapisach inwentarzowych z 1582 roku - mówią one o istnieniu na Potoku Łosinieckim młynów Sikliwców Świdów. W 1643 roku spotykamy zapis o młynie na rzece Wieluńce dzisiejszej Jeleń. W tym samym roku ordynat Jan Zamojski zwany „Sobiepanem” pozwolił niejakiemu Zielińskiemu na przeniesienie ze wsi Szara Wola (obecnie Szarowola) huty wypalającej żelazo z rud darniowych na „uroczysko zwane Susiec) oraz na założenie stawu. W tym samym czasie w pobliżu miejsca, gdzie znajduje się wieś zaczął rozwijać się nowy ośrodek Rybnica, która dała początek późniejszemu kluczowi rybnickiemu ordynacji zamojskiej, a później w wieku XVIII stała się jednym z głównych ośrodków ordynacji.

W 1732 roku wylicza się tu: browar, kuźnię, budynki dworskie, młyn i hutę szkła, która zlokalizowana była w dzisiejszym Suścu. Około roku 1800 powstał w Suścu drewniany kościół, który został wzniesiony z materiału po rozebranym prawdopodobnie w 1796r. kościele, pierwotnie cerkwi unickiej, istniejącej na wzgórzu Zamczysko. W latach 1862-68 powstał kościół murowany. W okresie rozbiorów wieś znalazła się w Królestwie Polskim, blisko granicy z Galicją. Z uwagi na trudne warunki życia, ludność trudniła się przemytem.

Podczas kampanii wrześniowej 1939 roku okolice Suśca stały się terenem zaciętych walk toczonych przez oddziały armii „Lublin” i „Kraków”. Mogiły poległych żołnierzy znajdują się na tutejszym cmentarzu. Przez cały okres okupacji działały na tym terenie oddziały AK, GL, BCh. W 1987 roku mieszkańcy Suśca ufundowali pomnik dla uczczenia wszystkich poległych w walkach podczas wojny.